احداث بزرگترین مزرعه خورشیدی جهان در رم
تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۰۸۳۵۸
مدیران رم، پایتخت ایتالیا، از احداث بزرگترین مزرعه خورشیدی جهان تا سال ۲۰۳۰ خبر داده‌اند.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، رم طی قرن‌های متمادی، همواره میزبان پروژه‌هایی بوده است که باعث شگفتی سایر شهرهای جهان شده است. دستاوردهای بزرگ این شهر از دوران باستان تاکنون ادامه داشته است و مانند الگویی برای پیشبرد سایر نقاط دنیا عمل کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدیران رم همواره تلاش کرده‌اند با الهام برنامه‌ریزان پیش از خود، به پیاده‌سازی پروژه‌های شگفت‌آور بپردازند و این بار از احداث بزرگترین مزرعه خورشیدی جهان در شهر خبر داده‌اند تا عجایب آن را به حد کمال برسانند.
مزرعه خورشیدی رم برای میزبانی اکسپوی جهان در سال ۲۰۳۰ به بهره‌برداری خواهد رسید که معماران به همین منظور، ایده سهیم‌سازی تمام کشورها را در آن مورد توجه قرار داده‌اند. بزرگترین مزرعه خورشیدی جهان به‌طور کاملاً پایدار و با هدف تحقق هدف صفر کربن در تمام مناطق اطراف محل اکسپو ۲۰۳۰ طراحی شده است و جالب اینکه تمام پاویون‌های آن از قابلیت بازیافت و استفاده دوباره برای اهداف مشابه، پس از پایان نمایشگاه، برخوردار خواهد بود.
معماری بزرگترین مزرعه خورشیدی جهان در رم را مهندسان شرکت معماری کارلو راتی، معمار پرآوازه ایتالیایی، به عهده گرفته‌اند و نام "پارک خورشیدی اکسپو" را برای آن انتخاب کرده‌اند. این پارک زیبا، فضایی به مساحت ۱۵ هزار متر مربع را در بر خواهد گرفت و سراسر آن را پنل‌های خورشیدی در خود محصور خواهد کرد، ضمن اینکه پوشش درختی مزرعه، نمایی جنگلی به آن خواهد بخشید. در قلب این فضای سبز و خورشیدی یک اکوسیستم قرار خواهد گرفت که عنوان بلندترین سازه مزرعه را از آن خود خواهد کرد و وجود آن، کاهش چشمگیر دمای محیط از طریق تعریق و تبخیر را به دنبال خواهد داشت.
فضای مزرعه خورشیدی را سه بخش اصلی یعنی شهر، پارک و بلوار در بر خواهد گرفت و سازه‌های مصنوعی و طبیعی در کنار یکدیگر، چشم‌اندازی بسیار زیبا را برای آن به وجود خواهد آورد. این مزرعه در امتداد دانشگاه دولتی تورورگاتا احداث خواهد شد و بلوار آن را پیاده‌راهای طولانی فرا خواهد گرفت که به تمام پاویون‌های اطراف راه خواهد داشت.
مزرعه خورشیدی رم نمونه بسیار موفقی از گسترش فضاهای سبز شهری خواهد بود و خواهد توانست به عنوان الگویی برای سایر شهرهای جهان به منظور توسعه پوشش‌های گیاهی و نصب پنل‌های خورشیدی عمل کند.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرهای جهان کشورهای جهان کلانشهرهای جهان اقدامات شهرهای جهان رم ایتالیا مزرعه خورشیدی پایداری شهری اکسپو اکسپو ۲۰۳۰ اخبار جالب خواندنی ها اخبار خواندنی ها شهرداری اخبار شهری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق خواهد گرفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۰۸۳۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد
بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.
به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب(RocketLab) سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.
«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.
هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.
موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.
می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.
بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.
ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.
سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.
درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.
البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر می‌کند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.
به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.
ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده می‌کند.
این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.
اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.
گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.
ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»